آدمیت مرده بود
از همان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون
حضرت هابیل (ع)
... آدمیت مرده بود
گرچه آدم زنده بود.
از همان روزی که فرزندان آدم (ع)
صدر پیغام آورن
حضرت باریتعالی
زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مرده بود
گرچه آدم زنده بود!
............
از همان روزی که با شلاق و خون
دیوار چین را ساختند!
از همان روزی که یوسف (ع) را برادرها
به چاه انداختند
آدمیت مرده بود
گرچه آدم زنده بود!
..........
بعد...
دنیا هی پر از
آدم شد و این آسیاب
گشت و گشت!
حیف! آدمیت
برنگشت........
" فریدون مشیری "
+ نوشته شده در سه شنبه چهارم تیر ۱۳۹۲ ساعت 0:46 توسط علی مهدوی
|
